मोक्ष
घाम भाळीचा पुसता
श्रमाचा ध्यास घेता
मी वेचत गेलो मज… सर्वकाळ !
रक्तानेच दिले दु:ख
मला अश्वत्थाम्याचे
फुंकत गेलो आरक्त… जखमा किती !
वाटे चेतावा हा देह
राख व्हावी तनाची
मन राहावे हरितगर्भ… चिरंतन !
चुकावे चक्र जननमरणाचे
रायाने आता ध्यानावे
घडावया परमार्थ द्यावा…मज मोक्ष !
संजय मुंदलकर
*****
